فیلسوف اُرُد بزرگ : خواست واپسین آدمی، شناور شدن در بسامدها و امواج گیتی است.
فیلسوف اُرُد بزرگ : براستی اگر آدمیان می دانستند در این آبی بیکران گیتی، چقدر کوچک و تنها و آسیب پذیر هستند، یک آن هم، یکدیگر را تنها نمی گذاشتند و یار و غمخوار هم بودند.
فیلسوف اُرُد بزرگ : شناخت درست فراخنای بیکران گیتی، آدمهای خشن را هم، آرام و نرم خو خواهد نمود.
فیلسوف اُرُد بزرگ : مهر به گیتی، را به فرزندان خویش بیاموزیم، مهر به جهانی که قرار است در آن شکوفا شویم.
فیلسوف اُرُد بزرگ : شباهنگام به آسمان پر ستاره بنگریم و از خود بپرسیم ما در کجای این چشم انداز بی پایان ایستاده ایم، آیا ما توان این را داریم که از خود نقشی بر این پهنه بی پایان بجای بگذاریم؟.
فیلسوف اُرُد بزرگ : با سرشت گیتی که همان دگرگونی ست همراه باشیم. شادی و غم، زایش و مرگ، همه و همه بخشی از این تغییر پیوسته هستند.