آدم توانا ، دیگران را ناتوان نمی نامد. حکیم ارد بزرگ

آدم توانا ، دیگران را ناتوان نمی نامد. حکیم ارد بزرگ

آدم توانا به جای نشان دادن ناتوانی دیگران ، راه درست توانایی را نشان می دهد. حکیم ارد بزرگ

آدمهای ناتوان ، شهرت را بد می شمارند. حکیم ارد بزرگ

امیدوار مباش دیگران همواره همراهیت کنند ، باید دست بر زانوی خویش گیری. حکیم ارد بزرگ

آدمهای ناتوان ، همواره می نالند و به زمین و زمان دشنام می دهند. حکیم ارد بزرگ

آدمی ، به آرامی می آموزد که نباید برای هر کاری ، همه زندگی و اندیشه اش را درگیر سازد. حکیم ارد بزرگ

آنان که برای بهروزی آدمیان کوشش می کنند ، شایستگان همه دوران ها هستند. حکیم ارد بزرگ

آنگاه که تلاش می کنیم همه چیز را به زور ، در چنگ خویش داشته باشیم ، دستمان ، خالی تر از هر زمان دیگری است. حکیم ارد بزرگ

با اشک ریختن ما ، ناتوانان توانا نمی شوند ، باید کوشش کرد و توانا شد ، آنگاه کمک نمود. حکیم ارد بزرگ

هیچگاه هماورد خویش را کوچک مپندار، چون او، انگیزه پیشرفت و پویش است. حکیم ارد بزرگ

باور درونی ، نیروی شتاب دهنده ، پرتاب شدن به سوی ایده هاست. حکیم ارد بزرگ

برای انجام کاری بزرگ ، نباید بدنبال رخدادی ناگهانی بود ، آرمان بزرگ ، با کار و کوشش بدست می آید. حکیم ارد بزرگ

توانایی در کاشانه خاموش نا امیدان ، یافت نمی شود. حکیم ارد بزرگ

زمانی از توانایی خویش لذت می بریم ، که در راه بدست آوردن آن ، کوشش بسیار نموده ایم. حکیم ارد بزرگ

سازگاری با زیستگاه و کوشش برای بهتر شدن جایگاه امروزی ، ویژگی آدمهای خردمند است. حکیم ارد بزرگ

سپاس گزاری از دیگران ، نشان فرهمندی و تواناییست. حکیم ارد بزرگ

کارگزاران شایسته ، کارهای مهم را ، بدست ناتوانان نمی سپارند. حکیم ارد بزرگ

ناتوان ، لبریز از واژه های ناامید کننده است. حکیم ارد بزرگ

آدمهای ناتوان ، تشنه دیدن چشم و ابروی این و آن هستند و آواره کوچه ها و خیابانها ... حکیم ارد بزرگ

آدمهای ناتوان خود در بدبختی و پلشتی دست و پا می زنند ، آنگاه پیوسته جهان را نقد می کنند و دلشوره دیگر مردمان را دارند. حکیم ارد بزرگ